Sevgimden büyük bir acı yaratmadım ben.
Sonsuzluk... Sana baktığım her an için, sana dokunduğum her an için, seni sevdiğim her an için yalnızca bir kez öleceğim...
Sevgi yolunda aşılan her engel, kaybedilen bir dost gibidir...
Beni ölümün bile tamamlayamayacağına inanırdım gözlerinde. Oysa gözlerinde ölümüm çoktan tamamlanmıştı.
Yanlışı doğru yorumlayabilirdik; ama ya gerçek? Hangi yorum sarabilirdi ki gerçeğin yaralarını?
"Kendimizden daha büyük bir kaderi seçtiğimizde, artık tek güvenebileceğimiz kaderimizin ta kendisidir ve o kader artık bize, hiçbir gerçeğin, seçimimizden daha büyük olmadığını söyler. Hiç bir gerçeğin, kendimizden daha büyük olmadığını yani..."
"Sevgi yolunda aşılan her engel, kaybedilen bir dost gibidir."