Seçilmiş insandı o ahlakı ikmal için /Muhammed Mustafa ki aleme rahmet gelsin.
“Beni terbiye etti Rabbim, ne hoş terbiye!”/Numune i tekamül yed-i kudret işiyle.
Katı kalpli olsaydı sever miydi insanlar?/Hatta ona ram idi bitkiler ve hayvanlar.
Sözleri ve işleri hayır, fazilet için,/Asla uğraşmamıştı saltanat kurmak için.
Ashabıyla her daim dertleşen nebiydi o,/Tatlı sohbetler eden, gönle barınaktı o.
Aile efradını hiçbir zaman üzmedi,/Cimriliği, pisliği, tembelliği sevmedi.
Vefası pek yüksekti, hep hayırla anardı,/Ona yardım edeni katiyen unutmazdı.
Kur’an övüyor onu muhkem ayetleriyle,/Kimse erişemez ki bu çok üstün payeye.
“Üstün bir ahlakın var” buyurdu ona Rabbi,/Yemin ile söyledi, yok ki daha ötesi.