Semizotu salatasinin içine düsen sinek, seninkilerin bildigi Sermin, soguk ama girince alisilan deniz, her yerde kesilince çabuk gelen elektrik, TOKI’den evler, son otobüsler, migreni tutanlar, zona olanlar… Köprüsü görünmeyen trafik, nar eksisi, dut kurusu… Falan filan ve filankes iste.
Pinar Ögünç, hayatin mânâsizligi içine mutluluk sahneleri koyma gayretlerini... Nefes alir gibi islenen küçük kötülükleri, istemeden yapilan küçük iyilikleri... Yalnizligin, tesellinin, tahammülün ve miril miril söylenen yalanlarin vesilelerini... Teferruatlari, bosluklari, saçma hararetleri, gergin ve gevsek karsilasmalari, tuhafliklarin derinligini, kisacik manzaralari anlatiyor. Yan yana ve apayri.
Aksi Gibi, beyhudenin, eksikligin, çeliskilerin, sikinti yok diyebilmenin hikâyeleri… Türkçe edebiyata yeni bir parantez… “Bir derdimiz mi vardi?”