“Sevgi, bir gün kopacağını bile bile bağlanmaktır.”
Akasya geçmişin ona hissettirdiklerinden kaçarken her yıl şehir değiştirmek zorundadır. On yedi yaşından beri gittiği her şehirden biraz daha yarım ayrılan Akasya, bir haziran gecesi şehre veda ederken
kaybettiği anıların parmak izlerini ruhunda taşır.
Ankara’ya ayak basarken bu şehrin, onu kaçtığı geçmişin ortasına bırakacağından bihaberdir. Kırk beşinci durakta bulduğu Yekta Emir Ilgaz, onu kaybettiği anılarla yüzleştirerek bütün doğrularını sarsacaktır.
Aynı acılardan geçip, ayrı ayrı yollarda yürüdüğü bu adamla korktuğu geçmişin içerisine düşen Akasya, bu yıl Ankara’yı ve en önemlisi de Yekta’yı terk edebilecek midir?
“Buz kesmiş ellerin…
Bir gün gideceksin diye mi hep kapıda asılı ceketin?
Sevgilim, birinin gidişlerini sevebilir misin?
Ben seveceğim, adımlarını izleyeceğim.”